Chartreuse de la Verne

Gebouwd op de plaats van een oude verlaten priorij die al de naam Notre Dame de la Verne droeg, werd de Chartreuse in 1170 gesticht op initiatief van Pierre Isnard, bisschop van Toulon en Frédol d'Anduse, bisschop van Fréjus.
Opeenvolgende branden in de 1792e, XNUMXe en XNUMXe eeuw verwoestten het en vernietigden alle gebouwen. Elke keer werd het opnieuw opgebouwd. De laatste wederopbouw duurde lang en was nauwelijks voltooid toen de revolutie uitbrak, die leidde tot de beslaglegging op alle eigendommen. In XNUMX, na de vlucht van de laatste kartuizers, werden de grond, de gebouwen en al het meubilair (voorwerpen van aanbidding, schilderijen, bibliotheek, enz.) verkocht als “nationaal bezit”.

Op 18 januari 1921 werd de Chartreuse geclassificeerd als Historisch Monument en op 1 maart 1961 werd het Ministerie van Landbouw eigenaar. Sinds 1983 is de Chartreuse de thuisbasis van de kloosterfamilie van de zusters Bethlehem, de Hemelvaart van de Maagd en St-Bruno.

De toegang tot het gebouw verliep oorspronkelijk via een monumentale kronkelende deur op het zuiden; tegenwoordig bevindt deze zich links van deze deur.

DE GESCHIEDENIS VAN HET KLOOSTER
Ten tijde van de kartuizers liep de scheidslijn van de bisdommen door het midden van de kerk en het klooster, dat wil zeggen in de richting Noord-Zuid. Voor sommigen zou de Romaanse kerk gebouwd zijn op een heidense tempel gewijd aan de godin Laverna, beschermer van dieven aan wie het dichte bos van de Moren een veilige haven bood, Verna betekent ook slaaf in het Latijn. Dit woord werd gebruikt om de afstammelingen van de Saracenen van Fraxinet (La Garde Freinet) aan te duiden. Tenslotte denken we ook aan het gebruik van vernium dat Alder aanduidt. Elzen komen inderdaad veel voor aan de oevers van de rivier die op de bodem van de vallei stroomt. De eerste romaanse kerk werd op 3 oktober 1174 ingewijd. Ze werd door brand verwoest en weer opgebouwd. Dankzij talrijke schenkingen of aankopen werd de Chartreuse de la Verne al snel eigenaar van een uitgestrekt terrein van meer dan drieduizend hectare (bossen, weilanden, bebouwbare en zoute gronden). De Chartreuse werd in 1214, 1271 en 1318 platgebrand. De brand verwoestte alle gebouwen behalve de Romaanse kerk.

Elke keer herrees het gebouw uit zijn as. Bovendien kreeg het klooster te maken met aanvallen van talrijke plunderaars, soms van plaatselijke heren, maar ook van Saracenen, en in 1577 tijdens de godsdienstoorlogen. Het was ongetwijfeld na deze laatste invasie dat het gewelf van de Romaanse kerk instortte. Anderen beweren dat deze ineenstorting plaatsvond tussen 1707 en 1715 na aanvallen van het leger van hertog Savoye op de troepen van Lodewijk XIV tijdens het beleg van Toulon. In het rapport van de huiszoeking in de Chartreuse, opgesteld door de gemeenteambtenaren van Collobrières op 7 juni 1790, wordt gespecificeerd: "Omdat de oude kerk meer dan 200 jaar geleden verwoest is, wordt de dienst gehouden in een grote, goed uitgeruste kerk." onderhouden kapel met een heel mooi marmeren altaar en het heiligdom geplaveid met blauw en wit marmer.

Of het nu om wederopbouw of om voortzetting van het bouwprogramma ging, de kartuizers zaten bepaald niet stil: de data van 1736 op de toegangsdeur tot de woning gelegen ten westen van het toegangsgewelf, 1772 op het fronton van het gewelf dat toegang verleende aan de kerk en het klooster, 1789 op de “Oost”-stijl van het gewelf (West) dat toegang geeft tot de tuinen, getuigt hiervan.

Maar in 1790 leidde de Revolutie tot de beslaglegging op alle bezittingen van de Chartreuse en vervolgens in 1792, na het vertrek van de laatste kartuizers, tot de verkoop van de gebouwen en grond als nationaal bezit. De laatste prior Dom Raphaël Paris kon zijn toevlucht zoeken in Bologna in Italië. Bij het verlaten van de Chartreuse konden de kartuizers het strand van Saint Clair bij Lavandou bereiken en van daaruit per vissersboot Nice bereiken, waar de bisschop van Nice een vleugel van zijn bisdom aan hen ter beschikking stelde. De religieuze geschiedenis van de Chartreuse de la Verne, geplaatst onder de naam van de maagd “Onze Lieve Vrouw van Clemence”, had iets meer dan zes eeuwen geduurd. Er zou dan een lange periode aanbreken waarin de natuur de plek zou binnendringen en de gebouwen diep zou beschadigen, soms met de hulp van gewetenloze wandelaars. Bij decreet van 18 januari 1921 werd het charterhuis geclassificeerd als historisch monument als “overblijfselen in het bos”, met uitzondering van de landbouwgebouwen en de grote binnenplaats eromheen. Op 1 maart 1961 werd Eaux et Forêts namens de landgoederen rechthebbende en installeerde daar een bewaker.

Niets leek de Chartreuse te kunnen redden van een zekere verdwijning, toen in 1968, onder leiding van mevrouw Annette Englebert en haar vriendin Annick Lemoine, een vereniging genaamd “Les amis de la Verne” werd geboren en besloot de renovatie aan te pakken. van de site. Het dynamische team dat toen werd gevormd, voerde tussen 1969 en 1982 met beperkte middelen, maar met veel energie en verlangen, zeer belangrijk werk uit dat de Chartreuse geleidelijk aan uit de vergetelheid van de geschiedenis haalde. Het was in 1982 dat La Verne zijn oorspronkelijke roeping herwon door monniken te verwelkomen en vanaf 1986 nonnen uit de kloosterfamilie van Bethlehem, de Hemelvaart van de Maagd en de heilige Bruno. Veel belangrijker werk begon toen om alle gebouwen te renoveren, waarbij met name de Romaanse kerk en het grote klooster nieuw leven ingeblazen zouden worden. Dit werk wordt mogelijk gemaakt door de gezamenlijke actie van de kloosterfamilie, historische monumenten, het departement, de gemeente Collobrières, de vereniging “Les amis de La Verne” en de talrijke bezoekers die nu naar La Verne komen en van wie sommigen binnenkort echte beschermheren van de Chartreuse.

Het klooster is gebouwd op een rotsachtig voorgebergte. De constructie van deze hoge wallen was noodzakelijk voor de vestiging van gebouwen en maakte het mogelijk om indringers van buitenaf te beperken. De monumentale deur is gemaakt van serpentijnsteen, vulkanisch marmer uit het Maures-massief.

In de 17e eeuw werd het hele klooster versierd met deze steen gewonnen uit een steengroeve in La Môle, een dorp in de buurt van Cogolin.

Tijdens de Kastanjefestivals, de laatste 3 zondagen van oktober, is toegang tot de Chartreuse de la Verne alleen mogelijk via de D39 (route de Gonfaron) of de D14 vanaf Grimaud (het is niet mogelijk om het dorp Collobrières over te steken ).

Van 21 juni tot 20 september is de D214-weg die naar Chartreuse leidt onderworpen aan de toegangsregels tot de Var-bossen om te voldoen aan het brandpreventieplan. Vóór elk bezoek nodigen wij u uit om contact op te nemen met het VVV-kantoor van Collobrières op 04 94 48 08 00 of de website van de prefectuur Var te raadplegen http://www.var.gouv.fr.

UITZONDERLIJKE SLUITINGEN:
Dagen en zondagen van religieuze feestdagen.
Elke dinsdag na de Allerheiligenvakantie en tot 31 maart.

TOEGANG EN PARKEREN:
De parkeerplaats ligt op 800 meter van het klooster.
Chartreuse de la Verne is bereikbaar via de departementale weg D214. Deze weg is verhard, smal en bochtig.
Toegang niet aanbevolen voor voertuigen met een gewicht van 3.5 ton en verboden voor touringcars.

PARKEREN VOOR VOERTUIGEN en MINIBUS
Beperkt aantal parkeerplaatsen.
Voor voertuigen: geen reservering van parkeerplaatsen.
Voor minibussen: mogelijkheid om parkeerplaats te reserveren op 04 94 43 48 28.

KLEDINGWINKEL
De monastieke ambachtswinkel is open tijdens dezelfde uren als het bezoek en is elke zondag gesloten.

Prijs van bezoeken:
Volwassene: 7 €
Studenten: € 5
Jongeren (van 12 tot 18 jaar): € 3
Groepen (vanaf 10 personen): €5