Slenterend door de pittoreske straatjes van Lavandou, wandel ik naar het rustige tempo van dit charmante stadje in Zuid-Frankrijk, tussen Toulon en Saint-Tropez. Er is iets meer dat elke stap begeleidt, een vertrouwde en rustgevende melodie die harmonieus opgaat in de mediterrane omgeving. Het is het lied van de krekels, deze natuurlijke symfonie die weerklinkt in de schoonheid van de landschappen en de warme sfeer van het dorp.
Wandel door het hart van het dorp
Zonder echt op te letten wat er om me heen gebeurt, laat ik me meeslepen door het briesje. Het brengt me een beetje frisheid, hoewel de soleil raakt de kasseien en verwarmt mijn rug.
Zonder enig specifiek doel ontdek ik, waar mijn stappen mij ook brengen, de verschillende emblematische monumenten van de Lavandou : lVVV-kantoor, fonteinens, zo mooi kerk genesteld hart van de straten, in de schaduw van twee grote cipressen... Het begint een beetje warm te worden om mijn ontdekkingstocht voort te zetten te voet van de Lavandou. Dus besluit ik een paar minuten uit te rusten in de weldadige schaduw van de oude platanen. Geconfronteerd jeu de boules Ik ben opnieuw overtuigd van de wijsheid van degenen die in de hele regio deze bomen hebben geplant die de frisheid op de esplanades behouden en bevorderlijk zijn voor het sociale en gemeenschapsleven.
Het lied van de krekels
Terwijl ik nadenk, merk ik eerst niet dat er een beetje achtergrondgeluid is, maar dat uiteindelijk mijn aandacht trekt. Dat is het lied van de krekels wat in mijn oren klinkt en dat steeds belangrijker wordt naarmate ik er meer belang aan hecht. Naarmate de middag verstrijkt, wordt de koor van krekels begeleidt mij in mijn ontdekking van het kleine steegjes du Lavandou en verborgen hoekjes. Meerdere keren merk ik dat ik aandachtig luister om te identificeren waar dit geluid vandaan zou kunnen komen, waardoor ik de geluiden van dichterbij zou kunnen observeren. kleine insecten die de hele dag opvrolijkt Le Lavandou van hun cimbaalmuziek. Maar als hun stem de ruimte vult, heb ik veel geduld nodig om ze eindelijk te zien.
Wie droomt er nou niet van om een cicade te zijn?
Maar denk er goed over na. Uit volle borst kunnen zingen zonder je zorgen te maken over wat je buren of Lavandourains die thuiskomen van hun werk. Of wandel gewoon door de steegjes en profiteer van de energie die de straat biedt zonneschijn. En vooral niets doen. Nou ja, er is niets anders dan de inwoners in slaap te sussen met kleine melodieën en hen de hele dag te begeleiden met deze kleine deuntjes die zo typerend zijn voor de Provence. Het is eindelijk met spijt dat ik terug moet gaan en mijn nieuwe vrienden moet achterlaten die me de hele dag gezelschap hielden.
Gelukkig zijn zij die tot de winter een paar krekels in hun hart en stem houden.
Naarmate ik verder weg ga, lijkt het pad heel kalm en stil.
Ik vraag me af of er cd's zijn met zingende krekels...
Thema's
